“Hoe zie je eruit als je dood bent?” Het was bijna bedtijd. We lagen samen op haar bed en kletsten nog wat. Over de verftekening die ze op school gemaakt had, haar jarige klasgenootje en de rest van haar dag. Ze lag lekker ontspannen met haar duim half in haar mond en haar favorieten Apie 🐵 en Konijn 🐰 dicht tegen zich aan.
Ik dacht even na. “Vaak lig je op je rug, stil, en heb je je ogen dicht”, antwoordde ik. “Want weet je nog, uit het boekje van Woezel en Pip? Als je dood bent, kun je niks meer.”
Ze trok haar wenkbrauwen op en schoot half overeind. “Dícht?? Nou, dat is dan wel anders dan bij Afrikaanse buffels. Die liggen op hun zij als ze dood zijn. Met hun ogen open. En als de leeuw ze gegrepen heeft, is er ook nog eens een hap uit.”
Met een plof ging ze weer op haar matras liggen. Haar duim ging terug in haar mond. “Heb ik in een filmpje gezien”, mompelde ze. “Was best spannend.”
Ik knipperde met m’n ogen. Over plottwists gesproken. 😅 Het duurde even een paar seconden voordat ik weer teruggeschakeld was van de Afrikaanse savanne naar haar roze slaapkamer.
Die gesprekjes van ons. Ik hou er zo van. ❤️