“Zo heb ik er eigenlijk nooit over nagedacht.”
Onze campingbuurman keek bedachtzaam en nam een slok van zijn colaatje. We zaten in de zon, er renden spelende kinderen voorbij en af en toe moesten we bukken voor een laag overvliegende voetbal. Tegelijkertijd hadden we het over uitvaarten. Want hij vroeg naar m’n werk. 😉
Ik had ‘m net verteld dat ik niet-kerkelijke uitvaartceremonies maak en voorga. En dat ik het belangrijk vind dat we in een ceremonie niet alleen stilstaan bij het verleden, maar ook bij het heden en de toekomst.
Die laatste uitspraak had wat toelichting nodig.
Ik legde uit dat een uitvaartceremonie natuurlijk draait om de persoon die overleden is en om het leven dat hij of zij geleefd heeft. Maar dat een uitvaart ook het moment is waarop nabestaanden afscheid nemen en beginnen aan een nieuwe periode, zonder de overleden persoon fysiek bij hen. Ik deed een uitspraak die ik vaker doe: “Een afscheid is geen eindpunt, maar een nieuw vertrekpunt.”
Het kan troost geven als je verder kunt gaan met iets van de overledene met je mee. Iets wat hij of zij je meegeeft. Een boodschap, een gedachte, misschien een wijsheid.
Zo had hij het nooit eerder bekeken. Mooi om hier samen even bij stil te staan en om te vertellen wat mijn visie is op het werk dat ik zo graag doe. Dat kan overal. Ook op de camping. 😊
(op de foto de leukste pipowagen van Brabant: een plekje waar Hope en ik al jaren iedere zomervakantie met veel plezier in logeren 🌸)