Zeven jaar geleden deed ik een van de moeilijkste dingen die ik ooit heb gedaan: ik nam afscheid van mijn man.
Met een overlijden dat veel sneller kwam dan verwacht en een nog geen drie maanden oude dochter bij me, was ik plotseling middenin een verschrikkelijk slechte film beland. Het was chaos, in m’n hoofd en in m’n hart.
Ik voelde me gesteund door allerlei professionals. Op de afscheidsdienst kijk ik tot op de dag van vandaag, ondanks het grote verdriet, met een goed gevoel terug. Woorden, beelden en muziek pasten als puzzelstukjes en versterkten elkaar. Ik was, samen met mijn familie, nauw betrokken bij de voorbereidingen en ieder van ons had ook tíjdens het afscheid een aandeel.
Maar we deden het niet alleen. De onderdelen die we aandroegen werden samengebracht door een woordkunstenaar en verhalenverteller pur sang. Dominee van beroep. Hij luisterde en zorgde voor een rode draad en mooie symboliek. Het paste. Bij m’n man, bij ons, bij de situatie. 🙏🏻
Nog steeds geeft het me troost en kracht dat we samen zoiets persoonlijks en passends hebben kunnen maken. Zo’n afscheid gun ik iedereen. Áls het dan moet, dan zo!
Nu, al die jaren later, help ik zelf mensen met het maken van een afscheidsceremonie die past. Nu ben ík degene die zorgt voor een stukje rust in die achtbaan van emoties. Die de tijd neemt om naar verhalen te luisteren en deze te vertalen in iets moois.
Ik had het toen nooit kunnen denken. Maar wat is het waardevol om heel hard m’n best te doen om anderen net zo’n ervaring te geven als ik destijds had. Met veel aandacht en liefde.
Ik hoop dit mooie werk nog lang te mogen doen. ❤️