💬 “Ik wil je laten weten dat ik, en wij allemaal, je bijdrage echt heel erg gewaardeerd hebben. We hebben heel veel mooie reacties gekregen en zonder jou waren we er ook niet in geslaagd de ceremonie zo positief te houden.”
Een gedeelte uit een WhatsApp-berichtje dat ik kreeg van een familie. Maar: positief? Een afscheidsceremonie na een overlijden? Ik kan me voorstellen dat dat misschien een beetje gek klinkt. Want was het dan niet verdrietig?
O zeker wel. Dat was het. De ontreddering bij de familie en vrienden van deze vrouw was groot. Het gemis was gigantisch. 💔
Maar in de week voorafgaand aan haar afscheid, toen ik haar familie bezocht om de ceremonie voor te bereiden, dacht ik terug aan de ontmoetingen die ik met haar had gehad voor haar overlijden. Hoe ze grapjes maakte, hoe ze glimlachte als er een anekdote over haar voorbijkwam en hoe ze mij en de mensen om haar heen op het hart drukte: zorg ervoor dat mijn afscheid niet te zwaarmoedig wordt. Niet de hele tijd huilen hoor!
We luisterden naar wat ze ons gezegd had. Tijdens haar afscheid waren er tranen, maar er klonk ook gelach. Er was verdriet, maar ook humor. En ik sloot de ceremonie af met een positieve boodschap die onderstreepte wat zij tegen iedereen had willen zeggen.
Dus ja: het was absoluut heel verdrietig. Maar óók positief. Er wordt kracht uit gehaald, zo blijkt uit de berichtjes die ik, zowel direct na de ceremonie als weken later, ontving.
En precies dat is wat ik iedere keer weer probeer te bereiken. Het maken van een troostrijke, passende afscheidsceremonie die kracht geeft.
Zo, zó fijn als dat ook zo ervaren wordt. ❤️