“Jij maakt uitvaartceremonies, hè? Bepaal jij dan hoe zo’n ceremonie eruit komt te zien? En doe jij ook alles? Spreken enzo?”
Ohhh, ik houd van dit soort goede vragen. 🙌🏼
Het korte antwoord: nee. Ik bepaal niet hoe de ceremonie eruit komt te zien en ik doe in principe ook niet alles.
Het lange antwoord is iets genuanceerder.
Laat ik voorop stellen: de overledene en/of de nabestaanden bepalen wat er gebeurt. Voorafgaand aan een uitvaartceremonie spreek ik met de persoon die komt te overlijden of, na een overlijden, met de nabestaanden. Van dat wat zij mij vertellen en van alle ideeën over muziek, gedichten en teksten maak ik één geheel. Eén ceremonie. Met een thema, een rode draad en een boodschap. Maar het blíjft de ceremonie van de overledene en de nabestaanden. Altijd. ❤️
Ik moedig nabestaanden aan om actief te zijn voor en tijdens de ceremonie. Door het schrijven en voordragen van een in memoriam, bijvoorbeeld. Of door het aansteken van een kaars. Want ik weet uit ervaring: tijdens de uitvaartceremonie kun je vaak meer dan je vooraf denkt. Maar ik help je erbij. We doen het samen. En je kunt altijd op me terugvallen.
Zie me als hulp. Als iemand die orde en lijn aanbrengt in de ceremonie, zowel vooraf als tijdens. In een periode waarin je zelf in een rollercoaster vol geregel en emoties zit en je het zelf niet kunt of ziet zitten.
Je mag me altijd een berichtje sturen als je meer wilt weten of wilt overleggen. ✉️
En blijf vooral vragen stellen, want geen vraag is gek!